![](https://www.meok.pl/wp-content/uploads/2017/08/Praca-Raoula-Hausmanna-mat.internetowe-300x252.png)
Ja przez prawie całe moje życie artystyczne posługiwałam się kolażem. Czas wyjaśnić w sensie nieco filozoficznym czym naprawdę jest kolaż.
Collage:
- Montaż elementów podlegających działaniom czasu ( naturalna destrukcja sił natury, forma ruiny)
- Montaż elementów sztucznie destruowanych przez człowieka w akcie świadomej destrukcji.
Można by też kolaż nazwać zbiorem kolekcjonera, czyli zbiorem rzeczy, które kolekcjonuje w formie dzieła sztuki, dany artysta lub twórca awangardowy.
![](https://www.meok.pl/wp-content/uploads/2017/08/Proces-tworzenia-kolazu-mat.internetowe-300x169.jpg)
Cechą collage’u to: „włączenie w ramy obrazu różnorodnych i niespójnych elementów przenoszonych wprost w rzeczywistości zewnętrznej w ich niezmienionej postaci (np. pudełka zapałek, drutu, gazet, kartonu itp.). Istota tkwi w swoistej fragmentaryzacji i transformacji rzeczy. Tego typu mechanizm można określić procesem destrukcji/konstrukcji, przy czym podobne działanie ma miejsce na poziomie sensu: fragment zostaje pozbawiony swego pierwotnego kontekstu i narzuconych przez świat znaczeń, by określić go na nowo w nowym zestawieniu i konfiguracji. W procesie artystycznym kolaż wykorzystuje technikę montażu, która urasta do rangi nadrzędnego dla dzieła awangardowego pojęcia, charakteryzującego sposób jego konstrukcji.”
![](https://www.meok.pl/wp-content/uploads/2017/08/Przyklad-kolazu-kombinowanego-z-e-skrawkow-gazet-mat.internetowe-300x300.jpg)
Zdaniem filozofa Theodore Adorna kolaż stanowi mechanizm zmierzający do negacji syntezy, przez która ujawnia się rozbity, sfragmentaryzowany świat. Dlatego funkcją montażu jest z jednej strony podważenie jedności dzieła z drugiej negacja jakiegoś całego sensu. Montaż dla Adorna to synteza różnorodności. Montaż przekształca fragmenty realne rzeczywistości w efekt estetyczny.
Peter Burger pisze: artyści produkujący organiczne dzieło, traktują materiał jako coś żywego. Szanują jego znaczenie jako coś, co wyrosło z konkretnej sytuacji życiowej. Z drugiej strony dla awangardystów materiał jest tylko materiałem. Ich aktywność początkowo nie polega na niczym innym jak zabijaniu życia (materiału) na pozbawianiu go funkcjonalnego kontekstu, który zaopatruje go w sens (…) artysta klasyczny traktuje materiał jako całość, podczas gdy awangardysta pozbawia go życia, izoluje i przeobraża we fragment. I dalej: „awangardysta łączy fragmenty w celu nadania im nowego sensu, dzieło zaś nabiera cech kombinacji fragmentów. Wykorzystanie fragmentów rzeczywistości przeobraża samo dzieło: artysta zrzeka się kształtowania całości i nadaje obrazowi inny status, dzieło nie odtwarza rzeczywistości, ono samo staje się rzeczywistością (…) zminiaturyzowaną rzeczywistością,”.
![](https://www.meok.pl/wp-content/uploads/2017/08/Raoul-Hausmann-Tatlin-w-domu-1920-mat.internetowe-195x300.jpg)
Materiał jaki ma artysta awangardowy do dyspozycji to zbiór przypadkowych rzeczy, fragmentów „rezultat nadarzających się okazji lub efekt poprzednich konstrukcji i destrukcji.”
Zdaniem Benjamina „ocalenie jest możliwe poprzez śmierć: trzeba najpierw zburzyć świat, by z gruzów podjąć wielce znaczący fragment, bowiem w tym co najbardziej niepozorne, może się pojawić to, co wielce znaczące.”
Jak widać w kolażu każdy fragment ma swoje znaczenie.